Arkivo
Britio denove malklasifikas arkivojn pri nifoj
La arkivoj, publikigitaj far la Naciaj Arkivoj, enhavas dekojn da rakontoj de atestantoj, skizojn kaj notojn de klasifikita informo kiuj dokumentas misterajn viziojn en Britio okazintaj dum jardekoj.
Noto de la Ministero pri Defendo referencas al letero de 1999 kiu asertas, ke aviadilo de la Reĝa Aerforto kiu revenis el misio en Eŭropo dum la Dua Mondmilito havis “proksiman kontakton kun nifo”. La aŭtoro ne identigita de la letero diris, ke lia avo ĉeestis kunvenon dum milittempo inter Churchill kaj Dwight Eisenhower en kiu ambaŭ esprimis antaŭzorgon pri la incidento kaj “decidis subteni ĝin en sekreto”.
La Ministero pri Defendo esploris poste la aferon sed ne malkovris skribajn registrojn pri la incidento, diras la arkivoj. “(…) La Ministero pri Defendo ne havas specifan konon aŭ rolon pri (…) temoj ligitaj al ‘nifoj/flugantaj subtasoj’ aŭ rilate al (…) ekzisto aŭ foresto de eksterteraj vivoformoj, pri kio ĝi subtenas malferman menson”, diris en noto de 1999.
Britio lante estis diskoniginte arkivojn klasifikitajn dum longa tempo rilate al vizioj de misteraj ŝipoj en la ĉielo super ĝiaj urboj, kompilitaj kaj esploritaj far la Ministero pri Defendo dum la pasintaj jardekoj. Kelkaj aferoj ricevis poste raciajn klarigojn, kiel meteoroj bruliĝantaj en la atmosfero, sed multaj ne estis solvitaj.
Memorando kun dato de 1997 enhavas raporton pri mistera akcidento de aviadilo en la nordo de Britio. Oni ne trovis la restaĵojn dum la posta serĉado far la polico kaj skipoj de reakiro.
Aliaj incidentoj rilatas al vizioj de “nigra kaj triangula nifo” super domo de politiko de opozicio en Kent fine de la jardeko de 1990.
En afero prezentita en 1995, la kapitano de aviadilo kiu alproksimiĝis al flughaveno de Manĉestro raportis, ke li preskaŭ koliziis kun “ne identifigita objekto”, kaj atestanto en tero disde oferis skizon montrinta nifon kiu havis “dudek fojojn la amplekson de futbalkampo”. En posta esploro li ne povis identifigi la objekton, indikis la memorandon.
Fonto: www.nationalarchives.gov.uk
Fonto: www.dailymail.co.uk/
Lasta agroglifo raportita
Ĉi tiu estas unu el la lastaj agroglifoj aperintaj dum la nuna sezono, ĉi-foje en Wickham Green, Berkshire (Britio), la 30-an de julio (2010). La afero iĝas interesa, ĉar en ĉi tiu desegno evidente estas ĉifrita mesaĝo. La demando estas ĉiam la sama: kiu kaj kial faras tiujn desegnojn?
Lasta agroglifo raportita
Ĉi tiu estas unu el la lastaj agroglifoj aperintaj dum la ĉi-jara sezono, ĉi-foje en Old Milverton, Warwickshire (Britio). Ĝi estis raportita la 10-an de julio (2010).
Lasta agroglifo raportita
Ĉi tiu estas unu el la lastaj agroglifoj raportitaj dum ĉi tiu sezono. Ĝi aperis en la vilaĝo Ufton (Britio) la 25-an de junio (2010) kaj ĝi estas ĉirkaŭ 200 futojn larĝa.
Fonto: http://www.cropcircleconnector.com/2010/savernake/savernake2010a.html
Lasta agroglifo raportita
Ĉi tiu estas la lasta agroglifo, raportita la 22-an de majo (2010) en Wilton Windmill (Wiltshire, Britio). Ĝi montras tre kompleksan cirklan bildon similan al muelejo kun matematikaj ordoj. Ne estas tritikkampo, sed kampo plena de malgrandaj flavaj floroj.
Fonto: http://www.cropcircleconnector.com/2010/june2010.html
Triangula nifo filmita en Manĉestro (Britio)
La atestanto kiu filmis ĉi tiun nifon en urbo Manĉestro (Britio), la pasintan 7 de aprilo 2010, klarigas, ke amiko telefonvokis lin por ke li eliru al balkono de lia apartamento por vidi la grandegan triangulforman objekton kiu pasis antaŭ la konstruaĵo. La nifo filmita estas de triangula speco kaj ne dissendas iun ajn sonon.
Afero Ilkley Moor
Post esti municipa policano en Londono dum kvar jaroj, Phillip Spencer forlasis ĉi tiun laboron kaj transloĝiĝis kun sia edzino kaj sia bebo al la regiono Ilkley Moor, en Okcidenta Jorkŝiro, por esti pli proksime de sia edzina familio.
La 1-an de decembro 1987, ĉirkaŭ la 7.15 horo, la ĉielo estis ombra kaj nuba kiam Spencer adiaŭis sian edzinon. Li decidis transiri la stepon por iri ĉe sian bofrato, en la vilaĝo Orienta Morton, sur la alia flanko de Ilkley Moor, kaj li esperis fari dum la vojo kelkajn fotografiojn de la fantomaj kaj strangaj pejzaĝoj de la stepo. Por povi atingi la bildojn kiujn li deziris, li portis bobenon de alta ASA en la fotilo, por kompensi la malfortan helecon en tiu ebeno.
Krom sia fotilo, Spencer portis ankaŭ kompason por sin orienti kaze de nebulo. Spencer loĝis en la regiono ekde nur kelkaj montaoj, sed kiel sperta ekskursanto li sciis kiom rapide la nebulo kaj la pluvo povas aperi dum la vetero.
Dum li supreniris al la krutaj deklivoj de la stepo li decidis ne preni sian kutiman vojon, pli mallonga sed ankaŭ pli laciga. Li trapasis konstruaĵon nomita White Wells, refererencpunkto markanta la stepan limon, kaj tiam prenis vojon kiu kondukas lin al kruta deklivo kaj poste al serio da arboj.
Kiam li alproksimiĝas al la arboj li malprecize aŭdas zumadon, kaj li pensas, ke estas flugilo kiun li ne povas ekvidi pro la tavolo da nuboj. Subite io moviĝas kaj altiras sian atenton. Sin turnante, li vidas malgrandan verdan estulon, ne pli ol 4 futojn alta, distance ĉirkau 30 futojn aŭ pli. Ĝi foriras rapide, kaj kiam ĝi estas proksimume 30 futojn distance, li pensas “kio estas tio?” kaj li krias “he!” al la estaĵo. En tiu momento, la estaĵo sin turnis kaj skuas la brakon kvazaŭ farante al li signon, ke li malproksimiĝas. Spencer memoras, ke li portas sian fotilon kaj faras foton. La estaĵo tiam malaperas malantaŭ rokego. Spencer kuraĝiĝas kaj kuras tra la taluso persekutante la estaĵon. Li klarigis post, ke li ne sciis kial li faris tion kaj ke li agis impulse. Li diris, ke la estaĵo treniĝis pli ol paŝi sed tamen li delokiĝis pli rapide ol homo. Li ĉirkaŭdirektis siajn okuloj kaj vidis neniun signon de la ento, sed li alvenis ĝustatempe por vidi grandan objekton arĝentan havanta la formon de du teleroj kunigitaj per la randoj, kun volba kupolo, leviĝi super la stepo kaj malaperi tra la nuboj. Sur la kupolo estis blankeca parto, kvazaŭ skatolo kun serio da malfermaĵoj. En tiu momento, li same rimarkas, ke la zumado kiun li aŭdis antaŭ estas nun ege forta kaj venas el la telero. Li ne havis tempon por preni fotografion de la objekto.
La silento regnas nun, kaj la pluvo haltas. Ĉar li ne plu vidas nek la objekton nek la estulon, li ekpaŝas al Menston, la vilaĝo plej proksima, forlasante sian projekton viziti sian bopatron. Tiu ĉi trajekto ĝis Menston daŭris ĉirkaŭ 30 minutojn, kaj dum tiu ĉi tempo, li rimarkas iujn strangajn aferojn. Unue, la montrilo de la kompaso direktiĝas nun suden anstataŭ norden, kaj due, li surpriziĝas kiam trovas la vilaĝon aktiva, kun homoj en la vendejoj. Li ĵetas rigardon al la horloĝo de la urbodomo kaj li rimarkas, ke ĝi signas la 10-an horo matene, malgraŭ ke laŭ sia kalkulo devas esti ĉirkaŭ la 8-a horo matene.
La stranga estaĵo fotita de Spencer
Spencer estas tiam en plena konfuzo. Ĉu li vidis tion, kion li kredis estis vidinta? Por respondi tiun urĝan problemon, li sin direktas per aŭtobuson al la urbo Keighley, la plej proksima urbo havanta butiko pri fotografio kun servo de urĝa rivelado. Ĉirkaŭ du horojn post, li havas sian fotografion de la estaĵo, kaj li tiam komprenas, ke li ne estis viktimo de halucinoj. La estaĵo ŝajne estis 4 futojn alta, kaj havis bluverda nuanco sur la haŭto. Spencer sciis, ke li havis ion grava, aŭ almenaŭ tion li pensis.
Tute konfuza, Spencer decidis kontakti al nifologo. Ĉe la loka librovendejo, li trovas la adreson de Jenny Randles, specialisto pri nifoj sufiĉe konita en Britio, kaj li skribas al li leteron rilatante tion, kion okazis al li. Jenny Randles siavice metis lin en kontakto kun Peter Hough, kolego nifologo sia, kaj Spencer konsentas kun li estu komencata detala esplorado.
Hough sciis, ke la historio kiun li aŭskultis ŝajnis ”tro bela por esti vera”, kaj tio malkvietiĝis lin, sed post diskuti kun Spencer, li konvinkiĝas, ke li estas integra homo kaj ke li ne serĉas nek famon nek monon. Li havis neniun kialon por ne kredi tion, kion Spencer rakontis al li, krom la strangeco de la faktoj mem. Hough komencis do plenan esploradon.
Ĉar Spencer volis nenian reklamon kaj havis nenian intencon atingi neniun monan gajnon per sia sperto, li demandis al la esploristoj ne doskonigu sian veran nomon. Pro tio, la dokumentoj rilatantaj al tiu ĉi afero nomas la atestanton “Philip Spencer”, kromnomo sugestita de Peter Hough.
Ĉirkaŭ ses semajnojn post la komenco de la esplorado, Spencer ricevas “la neatenditan viziton de du homoj kiuj sin prezentas kiel agentoj de la informservoj de la Royal Air Force”. Post montri siajn oficialajn rajtigilojn, ili diras siajn nomojn: Jefferson kaj Davis. Ili klarigas post, ke ilia misio estas kunpreni la fotografion prenita de Spencer en Ilkley Moor. Sed li jam liveris la foton al Hough. La vizitantoj, malkontentaj, foriras kun malplenaj manoj.
Kion mirigis Spencer-on estis tio, ke neniu povis scii pri la ekzisto de la fotografio. Spencer nur parolis pri ĝi al sia edzino, al Peter Hough, al Jenny Randles kaj al Arthur Tomlinson, alia nifologo kiu esploris pri tiu afero. Informita pri la okazintaĵo, Hough kontaktas la informservojn de la Royal Air Force por atingi konfirmon pri la idento de la vizitantoj. Oni respondas al li, ke neniu kun tiu ĉi nomo ekzistas ĉe ili kaj ke neniu membro de la informservoj estis ĉe Spencer. Antaŭ tiuj ĉi faktoj, Hough alvenas al la konkludo, ke Spencer estis viktimo de unu el la plej kuriozaj aspektoj de la nifologia fenomeno: vizito de “homoj nigraj”.
Agroglifoj: sezono 2009
Jen kelkaj el la agroglifoj aperintaj dum 2009, la plejparto en Britio. La skizoj de tiuj ĉi desegnaĵoj estas pli kaj pli kompleksa kaj la mistero pri kiu faras ilin kaj kun kiu intenco (precipe tio lasta) estas daŭre granda mistero.
NIFO-DOSIEROJ 