FRAŬDOJ: La sekco de la eksterterano de Roswell

Je la fino de aŭgusto 1995 debutis en la tuta mondo filmon –distribuita de la kompanio Merlin Productions, de la anglo Ray Santilli- kiu montris supozatan sekcon de eksterterano kaptita dum la fama incidento okazinta en Roswell (Nov-Meksiko) en 1947. La novaĵo asertis, ke armea kameraisto 82-jara deprenis de la Usonaj Aerfortoj nekredeblan kolekton da vidbendoj en kiuj du homoj surmetantaj kuracistan uniformon ŝajne realigis nekropsion al la korpo de humanoido. La spektantoj ne havis alian rimedon ol diskuti la aŭtentikecon de la filmo nur surbaze de tiuj bildoj, ĉar neniu pli krom iliaj iniciantoj povis atingi la originalajn vidbendojn kaj la ateston de la aĝa armea kameraisto, kiu onidire decidis seniĝi de la dokumento pro tio ke –laŭ klarigis Santilli-, li “bezonis la monon por pagi la geedziĝon de lia nepino”.

Jam de la komenco, Merlin Productions faris ĉion eblan por asekuri la komercan ekspluatadon de la filmo kaj eviti, ke ĝi estus ekzamenata. Pro tiu kialo, la skeptikuloj centrigis iliajn kritikojn je la evolua neprobableco, ke la anatomio de estaĵo naskita en alia mondo estus antropomorfa, je la netaŭgaj teknikoj per kiu oni ekektivigis la sekcon, je la kurioza simileco de la eksterterano kun la stereotipo imagita de la scienc-fikcio kaj je la okulfrapa mallerteco de la kameraisto, kiu filmis la plej nekredeblan scenon de la jarcento sen korekti la fokuson ĉiufoje, kiam li devis filmi la internajn organojn de la supozata alieno.

Kvankam la ĝeneraligita opinio estis, ke la eksterterano de la sekco estis simpla pupo, la polemiko ekestis baldaŭ: sen definitivaj pruvoj pri fraŭdo, ĉio povis esti vera kaj ĉio povis esti falsa. Sed la paso de l’ tempo pliigis la evidentojn, ke la fama sekco estis la plej granda fraŭdo de la historio de nifologio, elaborita kun la sola celo gajni famon kaj monon.

Fotogramo de la video de la falsa sekco.