Arkivo
DNA pruvas, ke la “infano de la steloj” ne estis tute homa
Antaŭ pli ol 80 jaroj, en la regiono Barrancas del Cobre (Meksiko) adoleskantino eniras en kavernon kaj tie malkovras du skeletojn duonenterigitajn. Kiam elterigas ilin ŝi vidas, ke unu el la kranioj havas tre strangan formon.
La knabino konservis la du kraniojn dum sia tuta vivo, kaj post sia morto ili estis liveritaj al usona geezdo, kiu liveris ilin al la esploristo kaj arkeologo Lloyd Pye, kiu dediĉis la lastaj 10 jaroj al la esplorado de la stranga kranio kaj submetis ĝin al la studoj de diversaj fakuloj.
Post datumi ĝin kun karbono 14 oni malkovras, ke ĝi havas ĉirkaŭ 900 jaroj. Jen ligilo al la studo (en la angla): http://www.starchildproject.com/reports_11Experts.htm
Neniam oni studis kranion similan. Evidentiĝis, ke ĝia formo ne estis kaŭzita de konitaj homaj misformoj. La ecoj de la skeleto, ekzemple, estas tute malsamaj. La solideco de la kranio estas du, eĉ tri fojoj supera ol tiu, de homa normala kranio. La osto estas pli forta ol iu ajn konita osto en la planedo, kun profilo pli simila al mineraloj de dentoemajlo.
La krania osto entenas ruĝecan restaĵon, kiun ankoraŭ ne estis identifigita pro tio, ke oni neniam ĝin vidis en la ostoj. Ĝi ankaŭ entenas mikroskopajn fibrojn, kiun oni neniam vidis en la ostoj de neniu besto.
Estis facile reakirita la mitokondria DNA de la kranio, kiu pruvis, ke la matrino de la estaĵo estis tute homa. Sed tamen, post 6 pruvoj oni ne povis reakiri la kernan DNA-n, kaj tio indikas klare, ke la patro estis io pli ol tipa homo.
Jen komparo inter la kranio de la “infano de la steloj” (maldekstre) kaj homa normala kranio:
Ekzistas legendo inter la indiĝenoj kiuj loĝas en la zono kie troviĝis la kranioj, kiu povas iom utili por klarigi tiun ĉi misteron. La antikva legendo parolas pri la “infanoj de la steloj”. Laŭ tiu ĉi legendo, estaĵoj devenintaj de steloj gravedigis diversajn virinojn de la vilaĝetoj plej izolitaj de la zono. La virinoj vartis la filojn dum diversaj jaroj, ĝis iliaj patroj revenis el la ĉielo por kunpreni ilin.
Nun, analizo de la kerno de la DNA de la kranio farita en ĉi tiu jaro dank’al la novaj teknikoj disvolvitaj ekde tiam, kiam oni faris la unuan en 2003, montras, ke en la bazoj de 342 paroj da aleloj ne troviĝas similon kun la kutimaj en homaj estaĵoj. Tio signifas, ke la duono de la genetika kodo de tiu ĉi kranio ne havas teran originon.
Sed evidente al la oficiala arkeologio kaj al la sciencistoj ne interesas la malkaŝojn, kiuj povas deveni de la studado de tiu ĉi kranio, ĉar ili povas tremigi la fundamentojn de la scienco… kaj de la homa historio.
Renkonto de la kvara speco de Próspera Muñoz
La afero okazis en Jumilla (Murcio, Hispanio), kiam unu tago de la jaro 1947 du infaninoj, la fratinoj Próspera [Próspera] (7-jara) kaj Ana Muñoz [Muniós] (11-jara) observas strangan objekton, kvazaŭ “veturilo” sen radoj -laŭ ilia rakonto- situiĝanta antaŭ la fenestro de ilia domo. El la objekto eliras du estaĵoj 1,30 metrojn altaj proksimume, kun blankaj vestoj kaj grandegaj okuloj, kiuj finfine eniras la domon kaj subtenas anodinan konversacion kun la infaninoj.
Ekde tiu momento Ana memoras preskaŭ nenion. Poste, Próspera reakiris iom post iom el ŝia memoro tiujn faktojn. Tiuj vizitantoj, post peti glason da akvo, kiun neniam drinkis, kaj interesiĝi pri la lunaj fazoj desegnitaj en mura kalendaro, malaperas, post certigi al la du infaninoj, ke ili revenos baldaŭ por kunpreni unu el ili. Ekde ili ekiras, strangaj okazintaĵoj ĉirkaŭvolvas la vivon de la familio Muñoz dum la postaj tagoj: en la interno de la domo nutraĵoj putriĝas rapidege kaj la strangaj estaĵoj finfine reaperas post la kvara tago kaj kunportas kun ili Próspera-n en kosmoŝipo kiun ŝi vidas haltadita en granda kampo de olivarboj.
Interne, per ion simila al “kina ekrano”, ili montras al la du infaninoj scenojn de la kutima vivo de Próspera kaj ŝia familio tiel, kiel ŝajne estis filmitaj de la ŝipanoj de tiu NIFO kelkaj tagoj antaŭ. Tiel, kiel okazas kun aliaj aferoj de forkapto, Próspera-n oni metas sur brankardo kaj faras kelkajn medicinajn analizojn finigantajn kun ia ĥirurgia operacio kaj oni insertas en ŝi ian «mikrokapsulon» en la kola bazo.
Próspera Muñoz kun la kataluna nifologo Antoni Ribera.
Mi denove prezentas videon de la hispana programo Cuarto Milenio. Kvankam mi ne ŝatas la sensaciisman kaj obskurantistan stilon de tiu ĉi programo, ĝi fojfoje prezentas interezajn aferojn, kiel tiu ĉi, dediĉita al tiu ĉi afero, kun la atesto de Próspera Muñoz tri jardekojn poste.
NIFO-DOSIEROJ 